No mundo, todo ten as súas vantaxes e desvantaxes. O progreso da sociedade e a mellora do nivel de vida das persoas levan inevitablemente á contaminación ambiental. As augas residuais son un deses problemas. Co rápido desenvolvemento de industrias como a petroquímica, téxtil, fabricación de papel, pesticidas, produtos farmacéuticos, metalurxia e produción de alimentos, a descarga total de augas residuais aumentou significativamente en todo o mundo. Ademais, as augas residuais adoitan conter altas concentracións, alta toxicidade, alta salinidade e altos compoñentes de cor, o que dificulta a súa degradación e tratamento, o que leva a unha grave contaminación da auga.
Para xestionar os grandes volumes de augas residuais industriais xeradas diariamente, a xente empregou varios métodos, combinando enfoques físicos, químicos e biolóxicos, así como utilizando forzas como a electricidade, o son, a luz e o magnetismo. Este artigo resume o uso da "electricidade" na tecnoloxía de tratamento electroquímico da auga para abordar este problema.
A tecnoloxía de tratamento electroquímico da auga refírese ao proceso de degradación de contaminantes nas augas residuais mediante reaccións electroquímicas específicas, procesos electroquímicos ou procesos físicos dentro dun reactor electroquímico particular, baixo a influencia de eléctrodos ou dun campo eléctrico aplicado. Os sistemas e equipos electroquímicos son relativamente sinxelos, ocupan un espazo pequeno, teñen custos operativos e de mantemento máis baixos, evitan eficazmente a contaminación secundaria, ofrecen unha alta controlabilidade das reaccións e favorecen a automatización industrial, o que lles valeu a etiqueta de tecnoloxía "respectuosa co medio ambiente".
A tecnoloxía de tratamento electroquímico da auga inclúe varias técnicas como a electrocoagulación-electroflotación, a electrodiálise, a electroadsorción, a electro-Fenton e a oxidación electrocatalítica avanzada. Estas técnicas son diversas e cada unha ten as súas propias aplicacións e dominios axeitados.
Electrocoagulación-electroflotación
A electrocoagulación, de feito, é electroflotación, xa que o proceso de coagulación ocorre simultaneamente coa flotación. Polo tanto, pódese denominar conxuntamente "electrocoagulación-electroflotación".
Este método baséase na aplicación dunha voltaxe eléctrica externa, que xera catións solubles no ánodo. Estes catións teñen un efecto coagulante sobre os contaminantes coloidais. Simultaneamente, prodúcese unha cantidade substancial de gas hidróxeno no cátodo baixo a influencia da voltaxe, o que axuda a que o material floculado suba á superficie. Deste xeito, a electrocoagulación consegue a separación de contaminantes e a purificación da auga mediante a coagulación do ánodo e a flotación do cátodo.
Usando un metal como ánodo soluble (normalmente aluminio ou ferro), os ións Al3+ ou Fe3+ xerados durante a electrólise serven como coagulantes electroactivos. Estes coagulantes funcionan comprimindo a dobre capa coloidal, desestabilizándoa e unindo e capturando partículas coloidais a través de:
Al -3e→ Al3+ ou Fe -3e→ Fe3+
Al3+ + 3H2O → Al(OH)3 + 3H+ ou 4Fe2+ + O2 + 2H2O → 4Fe3+ + 4OH-
Por unha banda, o coagulante electroactivo M(OH)n formado denomínase complexo hidroxo polimérico soluble e actúa como floculante para coagular de forma rápida e eficaz as suspensións coloidais (gotas finas de aceite e impurezas mecánicas) nas augas residuais, ao tempo que as une e as une para formar agregados máis grandes, o que acelera o proceso de separación. Por outra banda, os coloides comprímense baixo a influencia de electrólitos como os sales de aluminio ou ferro, o que leva á coagulación mediante o efecto coulombiano ou a adsorción de coagulantes.
Aínda que a actividade electroquímica (vida útil) dos coagulantes electroactivos é de só uns minutos, estes afectan significativamente o potencial de dobre capa, exercendo así fortes efectos de coagulación sobre as partículas coloidais ou as partículas en suspensión. Como resultado, a súa capacidade e actividade de adsorción son moito maiores que as dos métodos químicos que implican a adición de reactivos de sales de aluminio, e requiren cantidades menores e teñen custos máis baixos. A electrocoagulación non se ve afectada polas condicións ambientais, a temperatura da auga ou as impurezas biolóxicas, e non sofre reaccións secundarias con sales de aluminio e hidróxidos de auga. Polo tanto, ten un amplo rango de pH para o tratamento de augas residuais.
Ademais, a liberación de pequenas burbullas na superficie do cátodo acelera a colisión e a separación dos coloides. A electrooxidación directa na superficie do ánodo e a electrooxidación indirecta de Cl- en cloro activo teñen fortes capacidades oxidativas sobre substancias orgánicas solubles e substancias inorgánicas reducibles na auga. O hidróxeno recentemente xerado polo cátodo e o osíxeno do ánodo teñen fortes capacidades redox.
Como resultado, os procesos químicos que ocorren dentro do reactor electroquímico son extremadamente complexos. No reactor, os procesos de electrocoagulación, electroflotación e electrooxidación ocorren simultaneamente, transformando e eliminando eficazmente tanto os coloides disoltos como os contaminantes en suspensión na auga mediante a coagulación, a flotación e a oxidación.
Fonte de alimentación CC electroquímica Xingtongli GKD45-2000CVC
Características:
1. Entrada de CA 415 V trifásica
2. Refrixeración por aire forzado
3. Con función de aceleración
4. Con contador de amperios e relé de tempo
5. Control remoto con cables de control de 20 metros
Imaxes do produto:
Data de publicación: 08-09-2023
