No mundo, todo ten os seus pros e contras. O progreso da sociedade e a mellora do nivel de vida das persoas conducen inevitablemente á contaminación ambiental. As augas residuais son un destes problemas. Co rápido desenvolvemento de industrias como a petroquímica, o téxtil, a fabricación de papel, os pesticidas, a farmacéutica, a metalurxia e a produción de alimentos, a descarga total de augas residuais aumentou significativamente en todo o mundo. Ademais, as augas residuais contén moitas veces altas concentracións, alta toxicidade, alta salinidade e compoñentes de alta cor, o que dificulta a súa degradación e tratamento, o que provoca unha grave contaminación da auga.
Para facer fronte aos grandes volumes de augas residuais industriais xeradas diariamente, a xente empregou varios métodos, combinando enfoques físicos, químicos e biolóxicos, así como empregando forzas como a electricidade, o son, a luz e o magnetismo. Este artigo resume o uso da "electricidade" na tecnoloxía electroquímica de tratamento de auga para abordar este problema.
A tecnoloxía de tratamento electroquímico de auga refírese ao proceso de degradación de contaminantes nas augas residuais mediante reaccións electroquímicas específicas, procesos electroquímicos ou procesos físicos dentro dun reactor electroquímico particular, baixo a influencia de electrodos ou dun campo eléctrico aplicado. Os sistemas e equipos electroquímicos son relativamente sinxelos, ocupan unha pequena pegada, teñen custos operativos e de mantemento máis baixos, evitan eficazmente a contaminación secundaria, ofrecen unha alta capacidade de control das reaccións e son propicios para a automatización industrial, o que lles gaña a etiqueta de tecnoloxía "ecolóxica".
A tecnoloxía electroquímica de tratamento de auga inclúe varias técnicas como electrocoagulación-electroflotación, electrodiálise, electroadsorción, electro-Fenton e oxidación avanzada electrocatalítica. Estas técnicas son diversas e cada unha ten as súas propias aplicacións e dominios axeitados.
Electrocoagulación-Electroflotación
A electrocoagulación, de feito, é a electroflotación, xa que o proceso de coagulación ocorre ao mesmo tempo que a flotación. Polo tanto, pódese denominar colectivamente como "electrocoagulación-electroflotación".
Este método depende da aplicación dunha tensión eléctrica externa, que xera catións solubles no ánodo. Estes catións teñen un efecto coagulador sobre os contaminantes coloidais. Simultaneamente, prodúcese unha cantidade substancial de gas hidróxeno no cátodo baixo a influencia da tensión, o que axuda o material floculado a subir á superficie. Deste xeito, a electrocoagulación consegue a separación de contaminantes e a depuración da auga mediante a coagulación do ánodo e a flotación do cátodo.
Usando un metal como ánodo soluble (normalmente aluminio ou ferro), os ións Al3+ ou Fe3+ xerados durante a electrólise serven como coagulantes electroactivos. Estes coagulantes funcionan comprimindo a dobre capa coloidal, desestabilizandoa e unindo e capturando partículas coloidais a través de:
Al -3e→ Al3+ ou Fe -3e→ Fe3+
Al3+ + 3H2O → Al(OH)3 + 3H+ ou 4Fe2+ + O2 + 2H2O → 4Fe3+ + 4OH-
Por unha banda, o coagulante electroactivo formado M(OH)n denomínase hidroxo complexos poliméricos solubles e actúa como floculante para coagular rápida e eficazmente suspensións coloidais (gotas finas de aceite e impurezas mecánicas) nas augas residuais mentres as unen e as forman. agregados máis grandes, acelerando o proceso de separación. Por outra banda, os coloides comprímense baixo a influencia de electrólitos como as sales de aluminio ou ferro, provocando coagulación por efecto coulombico ou adsorción de coagulantes.
Aínda que a actividade electroquímica (vida útil) dos coagulantes electroactivos é de só uns minutos, afectan significativamente ao potencial de dobre capa, exercendo así fortes efectos de coagulación sobre partículas coloidais ou partículas en suspensión. Como resultado, a súa capacidade de adsorción e actividade son moito máis altas que os métodos químicos que implican a adición de reactivos de sal de aluminio, e requiren cantidades máis pequenas e teñen custos máis baixos. A electrocoagulación non se ve afectada polas condicións ambientais, a temperatura da auga ou as impurezas biolóxicas, e non sofre reaccións secundarias con sales de aluminio e hidróxidos de auga. Polo tanto, ten un amplo rango de pH para o tratamento de augas residuais.
Ademais, a liberación de pequenas burbullas na superficie do cátodo acelera a colisión e a separación dos coloides. A electrooxidación directa na superficie do ánodo e a electrooxidación indirecta de Cl- en cloro activo teñen fortes capacidades oxidativas sobre substancias orgánicas solubles e substancias inorgánicas reducibles na auga. O hidróxeno recentemente xerado do cátodo e o osíxeno do ánodo teñen fortes capacidades redox.
Como resultado, os procesos químicos que ocorren no interior do reactor electroquímico son extremadamente complexos. No reactor, os procesos de electrocoagulación, electroflotación e electrooxidación ocorren simultáneamente, transformando e eliminando eficazmente tanto os coloides disoltos como os contaminantes en suspensión na auga mediante a coagulación, flotación e oxidación.
Xingtongli GKD45-2000CVC FONTE DE ALIMENTACIÓN Electroquímica DC
Características:
1. Entrada de CA 415 V trifásico
2. Refrixeración por aire forzado
3. Con función ramp up
4. Con contador de amperes hora e relé de tempo
5. Mando a distancia con cables de control de 20 metros
Imaxes do produto:
Hora de publicación: 08-09-2023
